Podcast: Play in new window | Download
Subscribe: RSS
Mamy dla Was dzisiaj małą niespodziankę.
Zaprosiliśmy do odcinka Bogdana Graczyka, który od wielu lat zajmuje się tworzeniem szerokopojętej narracji w grach. Pracował wcześniej w Techlandzie jako writer, w tej chwili zatrudniony jest na stanowisku Narrative Designera we Flying Wild Hog, a w międzyczasie stworzył Paradise Lost w studiu PolyAmorous, o którym to rozmawialiśmy na łamach naszego podcastu ileś odcinków temu.
Bogdan odpowiada nam na liczne pytania odnośnie Paradise Lost, ale nie stroni też od rozmów na temat konduktorów PKP, specyfiki pisarstwa growego, czy kwestii lingiwstycznych, które przeszkadzają lub pomagają twórcom w trakcie tworzenia treści w obcych językach.
Sekcja C(o)J(est)G(rane) jest w tym tygodniu okrojona. Tomasz bardzo poleca książkę Burza Lodowa, autorstwa Ricka Moody’ego, a Bogdan omija przez nagranie finał sezonu Teda Lasso.
Dziękujemy za wsparcie zarówno pieniężne, jak i (przede wszystkim) chęć uczestniczenia z nami w projekcie, jakim są Niezatapialni. Jesteście mega!
Wiersze z odcinka:
Juliusz Słowacki, bez tytułu
Szli krzycząc: “Polska! Polska!” — wtem jednego razu
Chcąc krzyczeć zapomnieli na ustach wyrazu;
Pewni jednak, że Pan Bóg do synów się przyzna,
Szli dalej krzycząc: “Boże! ojczyzna! ojczyzna”.
Wtem Bóg z Mojżeszowego pokazał się krzaka,
Spojrzał na te krzyczące i zapytał: “Jaka?”
A drugi szedł i wołał w niebo wznosząc dłonie:
“Panie! daj, niech się czują w ludzi milijonie
Jedno z nimi ukochać, jedno uczuć zdolny,
Sam choć mały, lecz z prawdy — zaprzeczyć im wolny”.
Wtem Bóg nad Mojżeszowym pokazał się krzakiem
I rzekł: “Chcesz ty, jak widzę, być dawnym Polakiem”.